From Ottoman Turkish سنجان, equivalent to sin (“grave”) + can (“soul”)
Sincan
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | Sincan | Sincanlar |
accusative | Sincan'ı | Sincanları |
dative | Sincan'a | Sincanlara |
locative | Sincan'da | Sincanlarda |
ablative | Sincan'dan | Sincanlardan |
genitive | Sincan'ın | Sincanların |
singular | plural | |
---|---|---|
benim (my) | Sincan'ım | Sincanlarım / Sincan'larım |
senin (your) | Sincan'ın | Sincanların / Sincan'ların |
onun (his/her/its) | Sincan'ı | Sincanları / Sincan'ları |
bizim (our) | Sincan'ımız | Sincanlarımız / Sincan'larımız |
sizin (your) | Sincan'ınız | Sincanlarınız / Sincan'larınız |
onların (their) | Sincan'ı / Sincanları / Sincan'ları | Sincanları / Sincan'ları |
Sincan