From Latin Tarsus, from Ancient Greek Ταρσός (Tarsós), ultimately from Hittite Tarsa.
Tarsus
|
Tarsus m (strong, genitive Tarsus, plural Tarsen)
From Ancient Greek Ταρσός (Tarsós).
Tarsus f sg (genitive Tarsī); second declension
Second-declension noun, with locative, singular only.
singular | |
---|---|
nominative | Tarsus |
genitive | Tarsī |
dative | Tarsō |
accusative | Tarsum |
ablative | Tarsō |
vocative | Tarse |
locative | Tarsī |
From Ottoman Turkish طرسوس (Tarsus), from Byzantine Greek Ταρσός (Tarsós).
Tarsus
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | Tarsus | Tarsuslar / Tarsus'lar |
accusative | Tarsus'u | Tarsusları / Tarsus'ları |
dative | Tarsus'a | Tarsuslara / Tarsus'lara |
locative | Tarsus'ta | Tarsuslarda / Tarsus'larda |
ablative | Tarsus'tan | Tarsuslardan / Tarsus'lardan |
genitive | Tarsus'un | Tarsusların / Tarsus'ların |
singular | plural | |
---|---|---|
benim (my) | Tarsus'um | Tarsuslarım / Tarsus'larım |
senin (your) | Tarsus'un | Tarsusların / Tarsus'ların |
onun (his/her/its) | Tarsus'u | Tarsusları / Tarsus'ları |
bizim (our) | Tarsus'umuz | Tarsuslarımız / Tarsus'larımız |
sizin (your) | Tarsus'unuz | Tarsuslarınız / Tarsus'larınız |
onların (their) | Tarsus'u / Tarsusları / Tarsus'ları | Tarsusları / Tarsus'ları |