From Middle Dutch aenbinden. Equivalent to aan + binden.
aanbinden
Conjugation of aanbinden (strong class 3a, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | aanbinden | |||
past singular | bond aan | |||
past participle | aangebonden | |||
infinitive | aanbinden | |||
gerund | aanbinden n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | bind aan | bond aan | aanbind | aanbond |
2nd person sing. (jij) | bindt aan, bind aan2 | bond aan | aanbindt | aanbond |
2nd person sing. (u) | bindt aan | bond aan | aanbindt | aanbond |
2nd person sing. (gij) | bindt aan | bondt aan | aanbindt | aanbondt |
3rd person singular | bindt aan | bond aan | aanbindt | aanbond |
plural | binden aan | bonden aan | aanbinden | aanbonden |
subjunctive sing.1 | binde aan | bonde aan | aanbinde | aanbonde |
subjunctive plur.1 | binden aan | bonden aan | aanbinden | aanbonden |
imperative sing. | bind aan | |||
imperative plur.1 | bindt aan | |||
participles | aanbindend | aangebonden | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |