From Middle Dutch āendienen. Equivalent to aan + dienen.
aandienen
Conjugation of aandienen (weak, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | aandienen | |||
past singular | diende aan | |||
past participle | aangediend | |||
infinitive | aandienen | |||
gerund | aandienen n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | dien aan | diende aan | aandien | aandiende |
2nd person sing. (jij) | dient aan, dien aan2 | diende aan | aandient | aandiende |
2nd person sing. (u) | dient aan | diende aan | aandient | aandiende |
2nd person sing. (gij) | dient aan | diende aan | aandient | aandiende |
3rd person singular | dient aan | diende aan | aandient | aandiende |
plural | dienen aan | dienden aan | aandienen | aandienden |
subjunctive sing.1 | diene aan | diende aan | aandiene | aandiende |
subjunctive plur.1 | dienen aan | dienden aan | aandienen | aandienden |
imperative sing. | dien aan | |||
imperative plur.1 | dient aan | |||
participles | aandienend | aangediend | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |