From Middle Dutch aengripen. Equivalent to aan + grijpen.
aangrijpen
Conjugation of aangrijpen (strong class 1, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | aangrijpen | |||
past singular | greep aan | |||
past participle | aangegrepen | |||
infinitive | aangrijpen | |||
gerund | aangrijpen n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | grijp aan | greep aan | aangrijp | aangreep |
2nd person sing. (jij) | grijpt aan, grijp aan2 | greep aan | aangrijpt | aangreep |
2nd person sing. (u) | grijpt aan | greep aan | aangrijpt | aangreep |
2nd person sing. (gij) | grijpt aan | greept aan | aangrijpt | aangreept |
3rd person singular | grijpt aan | greep aan | aangrijpt | aangreep |
plural | grijpen aan | grepen aan | aangrijpen | aangrepen |
subjunctive sing.1 | grijpe aan | grepe aan | aangrijpe | aangrepe |
subjunctive plur.1 | grijpen aan | grepen aan | aangrijpen | aangrepen |
imperative sing. | grijp aan | |||
imperative plur.1 | grijpt aan | |||
participles | aangrijpend | aangegrepen | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |