aangrinniken
Conjugation of aangrinniken (weak, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | aangrinniken | |||
past singular | grinnikte aan | |||
past participle | aangegrinnikt | |||
infinitive | aangrinniken | |||
gerund | aangrinniken n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | grinnik aan | grinnikte aan | aangrinnik | aangrinnikte |
2nd person sing. (jij) | grinnikt aan, grinnik aan2 | grinnikte aan | aangrinnikt | aangrinnikte |
2nd person sing. (u) | grinnikt aan | grinnikte aan | aangrinnikt | aangrinnikte |
2nd person sing. (gij) | grinnikt aan | grinnikte aan | aangrinnikt | aangrinnikte |
3rd person singular | grinnikt aan | grinnikte aan | aangrinnikt | aangrinnikte |
plural | grinniken aan | grinnikten aan | aangrinniken | aangrinnikten |
subjunctive sing.1 | grinnike aan | grinnikte aan | aangrinnike | aangrinnikte |
subjunctive plur.1 | grinniken aan | grinnikten aan | aangrinniken | aangrinnikten |
imperative sing. | grinnik aan | |||
imperative plur.1 | grinnikt aan | |||
participles | aangrinnikend | aangegrinnikt | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |