From Middle Dutch aenclêden. Equivalent to aan + kleden.
aankleden
Conjugation of aankleden (weak, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | aankleden | |||
past singular | kleedde aan | |||
past participle | aangekleed | |||
infinitive | aankleden | |||
gerund | aankleden n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | kleed aan | kleedde aan | aankleed | aankleedde |
2nd person sing. (jij) | kleedt aan, kleed aan2 | kleedde aan | aankleedt | aankleedde |
2nd person sing. (u) | kleedt aan | kleedde aan | aankleedt | aankleedde |
2nd person sing. (gij) | kleedt aan | kleedde aan | aankleedt | aankleedde |
3rd person singular | kleedt aan | kleedde aan | aankleedt | aankleedde |
plural | kleden aan | kleedden aan | aankleden | aankleedden |
subjunctive sing.1 | klede aan | kleedde aan | aanklede | aankleedde |
subjunctive plur.1 | kleden aan | kleedden aan | aankleden | aankleedden |
imperative sing. | kleed aan | |||
imperative plur.1 | kleedt aan | |||
participles | aankledend | aangekleed | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |