aanleren
Conjugation of aanleren (weak, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | aanleren | |||
past singular | leerde aan | |||
past participle | aangeleerd | |||
infinitive | aanleren | |||
gerund | aanleren n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | leer aan | leerde aan | aanleer | aanleerde |
2nd person sing. (jij) | leert aan, leer aan2 | leerde aan | aanleert | aanleerde |
2nd person sing. (u) | leert aan | leerde aan | aanleert | aanleerde |
2nd person sing. (gij) | leert aan | leerde aan | aanleert | aanleerde |
3rd person singular | leert aan | leerde aan | aanleert | aanleerde |
plural | leren aan | leerden aan | aanleren | aanleerden |
subjunctive sing.1 | lere aan | leerde aan | aanlere | aanleerde |
subjunctive plur.1 | leren aan | leerden aan | aanleren | aanleerden |
imperative sing. | leer aan | |||
imperative plur.1 | leert aan | |||
participles | aanlerend | aangeleerd | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |