From Middle Dutch aanschieten. Equivalent to aan + schieten.
aanschieten
Conjugation of aanschieten (strong class 2a, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | aanschieten | |||
past singular | schoot aan | |||
past participle | aangeschoten | |||
infinitive | aanschieten | |||
gerund | aanschieten n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | schiet aan | schoot aan | aanschiet | aanschoot |
2nd person sing. (jij) | schiet aan | schoot aan | aanschiet | aanschoot |
2nd person sing. (u) | schiet aan | schoot aan | aanschiet | aanschoot |
2nd person sing. (gij) | schiet aan | schoot aan | aanschiet | aanschoot |
3rd person singular | schiet aan | schoot aan | aanschiet | aanschoot |
plural | schieten aan | schoten aan | aanschieten | aanschoten |
subjunctive sing.1 | schiete aan | schote aan | aanschiete | aanschote |
subjunctive plur.1 | schieten aan | schoten aan | aanschieten | aanschoten |
imperative sing. | schiet aan | |||
imperative plur.1 | schiet aan | |||
participles | aanschietend | aangeschoten | ||
1) Archaic. |