aanschuiven
Conjugation of aanschuiven (strong class 2b, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | aanschuiven | |||
past singular | schoof aan | |||
past participle | aangeschoven | |||
infinitive | aanschuiven | |||
gerund | aanschuiven n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | schuif aan | schoof aan | aanschuif | aanschoof |
2nd person sing. (jij) | schuift aan, schuif aan2 | schoof aan | aanschuift | aanschoof |
2nd person sing. (u) | schuift aan | schoof aan | aanschuift | aanschoof |
2nd person sing. (gij) | schuift aan | schooft aan | aanschuift | aanschooft |
3rd person singular | schuift aan | schoof aan | aanschuift | aanschoof |
plural | schuiven aan | schoven aan | aanschuiven | aanschoven |
subjunctive sing.1 | schuive aan | schove aan | aanschuive | aanschove |
subjunctive plur.1 | schuiven aan | schoven aan | aanschuiven | aanschoven |
imperative sing. | schuif aan | |||
imperative plur.1 | schuift aan | |||
participles | aanschuivend | aangeschoven | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |