From Middle Dutch aenvallen, from Old Dutch anafallan. Equivalent to aan + vallen.
aanvallen
Conjugation of aanvallen (strong class 7, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | aanvallen | |||
past singular | viel aan | |||
past participle | aangevallen | |||
infinitive | aanvallen | |||
gerund | aanvallen n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | val aan | viel aan | aanval | aanviel |
2nd person sing. (jij) | valt aan, val aan2 | viel aan | aanvalt | aanviel |
2nd person sing. (u) | valt aan | viel aan | aanvalt | aanviel |
2nd person sing. (gij) | valt aan | vielt aan | aanvalt | aanvielt |
3rd person singular | valt aan | viel aan | aanvalt | aanviel |
plural | vallen aan | vielen aan | aanvallen | aanvielen |
subjunctive sing.1 | valle aan | viele aan | aanvalle | aanviele |
subjunctive plur.1 | vallen aan | vielen aan | aanvallen | aanvielen |
imperative sing. | val aan | |||
imperative plur.1 | valt aan | |||
participles | aanvallend | aangevallen | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |
See the etymology of the corresponding lemma form.
aanvallen