Perfect passive participle of abiciō (“throw away or down; abandon; overthrow; humble”), from ab (“from, away from”) + iaciō (“throw, hurl”).
abiectus (feminine abiecta, neuter abiectum, comparative abiectior, superlative abiectissimus, adverb abiectē); first/second-declension participle
First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | abiectus | abiecta | abiectum | abiectī | abiectae | abiecta | |
genitive | abiectī | abiectae | abiectī | abiectōrum | abiectārum | abiectōrum | |
dative | abiectō | abiectae | abiectō | abiectīs | |||
accusative | abiectum | abiectam | abiectum | abiectōs | abiectās | abiecta | |
ablative | abiectō | abiectā | abiectō | abiectīs | |||
vocative | abiecte | abiecta | abiectum | abiectī | abiectae | abiecta |