Present participle of addiscō
addiscēns (genitive addiscentis); third-declension one-termination participle
Third-declension participle.
singular | plural | ||||
---|---|---|---|---|---|
masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
nominative | addiscēns | addiscentēs | addiscentia | ||
genitive | addiscentis | addiscentium | |||
dative | addiscentī | addiscentibus | |||
accusative | addiscentem | addiscēns | addiscentēs addiscentīs |
addiscentia | |
ablative | addiscente addiscentī1 |
addiscentibus | |||
vocative | addiscēns | addiscentēs | addiscentia |
1When used purely as an adjective.