adicio

Hello, you have come here looking for the meaning of the word adicio. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word adicio, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say adicio in singular and plural. Everything you need to know about the word adicio you have here. The definition of the word adicio will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofadicio, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Esperanto

Etymology

adicii +‎ -o

Pronunciation

  • IPA(key):
  • Audio:
    (file)
  • Rhymes: -io
  • Hyphenation: a‧di‧ci‧o

Noun

adicio (accusative singular adicion, plural adicioj, accusative plural adiciojn)

  1. addition (act of adding)
    La signo de la adicio estas plus ().
    The addition sign is plus ().

Latin

Etymology

From ad- (to, towards, at) +‎ iaciō (I throw, hurl).

Pronunciation

Verb

adiciō (present infinitive adicere, perfect active adiēcī, supine adiectum); third conjugation iō-variant

  1. to throw, hurl, cast or fling an object to, towards, or at
  2. to direct one's mind, eye or attention to, turn to
    adicere animum ad aliquid (or alicui rei)to turn the mind towards something
    adicere animosinspire the courage
  3. to attach, insert; apply, assign; add, increase, add to; intensify
  4. (in auctions) to add to a bid, outbid
  5. to add (as a proviso); add to something that has already been said
    • 27 BCE – 25 BCE, Titus Livius, Ab Urbe Condita 26.1:
      Q. Fuluio Ap. Claudio, prioris anni consulibus, prorogatum imperium est atque exercitus quos habebant decreti, adiectumque ne a Capua quam obsidebant abscederent priusquam expugnassent.
      The military authority of Quintus Fulvius and Appius Claudius, consuls of the previous year, was extended and the armies which they had were decided upon, and it was added as a proviso that they should not withdraw from Capua, which they were besieging, until they conquered it.
  6. (grammar, with dative) to modify (another word)
    • 4th century CE, Donatus, Ars Minor :
      Adverbium quid est? Pars ōrātiōnis, quae adiecta verbō significātiōnem eius explānat atque implet.
      What is an adverb? It is the part-of-speech that, modifying a verb, explains and fulfills its meaning.
    • c. 500 CE, Priscian, Institutiones 17:
      Inde inventae sunt etiam adiectīvae positiōnēs, ut cōnsequentia nōminibus commūnibus vel propriīs compleantur, ut equō albus vel fortis, Platōnī vērō sapiēns uel bonus adicitur.

Conjugation

   Conjugation of adiciō (third conjugation -variant)
indicative singular plural
first second third first second third
active present adiciō adicis adicit adicimus adicitis adiciunt
imperfect adiciēbam adiciēbās adiciēbat adiciēbāmus adiciēbātis adiciēbant
future adiciam adiciēs adiciet adiciēmus adiciētis adicient
perfect adiēcī adiēcistī adiēcit adiēcimus adiēcistis adiēcērunt,
adiēcēre
pluperfect adiēceram adiēcerās adiēcerat adiēcerāmus adiēcerātis adiēcerant
future perfect adiēcerō adiēceris adiēcerit adiēcerimus adiēceritis adiēcerint
passive present adicior adiceris,
adicere
adicitur adicimur adiciminī adiciuntur
imperfect adiciēbar adiciēbāris,
adiciēbāre
adiciēbātur adiciēbāmur adiciēbāminī adiciēbantur
future adiciar adiciēris,
adiciēre
adiciētur adiciēmur adiciēminī adicientur
perfect adiectus + present active indicative of sum
pluperfect adiectus + imperfect active indicative of sum
future perfect adiectus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present adiciam adiciās adiciat adiciāmus adiciātis adiciant
imperfect adicerem adicerēs adiceret adicerēmus adicerētis adicerent
perfect adiēcerim adiēcerīs adiēcerit adiēcerīmus adiēcerītis adiēcerint
pluperfect adiēcissem adiēcissēs adiēcisset adiēcissēmus adiēcissētis adiēcissent
passive present adiciar adiciāris,
adiciāre
adiciātur adiciāmur adiciāminī adiciantur
imperfect adicerer adicerēris,
adicerēre
adicerētur adicerēmur adicerēminī adicerentur
perfect adiectus + present active subjunctive of sum
pluperfect adiectus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present adice adicite
future adicitō adicitō adicitōte adiciuntō
passive present adicere adiciminī
future adicitor adicitor adiciuntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives adicere adiēcisse adiectūrum esse adicī adiectum esse adiectum īrī
participles adiciēns adiectūrus adiectus adiciendus,
adiciundus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
adiciendī adiciendō adiciendum adiciendō adiectum adiectū

Synonyms

Antonyms

Derived terms

Related terms

Descendants

  • English: adject

References

  1. ^ Weiss, Michael L. (2009) Outline of the Historical and Comparative Grammar of Latin, Ann Arbor: Beech Stave Press, →ISBN, § V. and note 32, pages 154-55

Further reading