From Latin adiūnctīvus + -ny. First attested in 1957.[1]
adiunktywny (not comparable, no derived adverb)
singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
masculine animate | masculine inanimate | feminine | neuter | virile (= masculine personal) | non-virile | |
nominative | adiunktywny | adiunktywna | adiunktywne | adiunktywni | adiunktywne | |
genitive | adiunktywnego | adiunktywnej | adiunktywnego | adiunktywnych | ||
dative | adiunktywnemu | adiunktywnej | adiunktywnemu | adiunktywnym | ||
accusative | adiunktywnego | adiunktywny | adiunktywną | adiunktywne | adiunktywnych | adiunktywne |
instrumental | adiunktywnym | adiunktywną | adiunktywnym | adiunktywnymi | ||
locative | adiunktywnym | adiunktywnej | adiunktywnym | adiunktywnych |