From Latin adiūtō, frequentative of adiuvō (“assist”). First attested in 17th century. Or from Latin adiuvāns, present participle of adiuvō, from iuvō (“help”). Doublet of adjuvant.
adjutant (plural adjutants)
|
|
adjutant (not comparable)
adjutant m (plural adjutants, feminine adjutante)
adjutant m pers
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | adjutant | adjutanci/adjutanty (deprecative) |
genitive | adjutanta | adjutantów |
dative | adjutantowi | adjutantom |
accusative | adjutanta | adjutantów |
instrumental | adjutantem | adjutantami |
locative | adjutancie | adjutantach |
vocative | adjutancie | adjutanci |
Borrowed from French adjudant.
adjutant m (plural adjutanți)
singular | plural | ||||
---|---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | ||
nominative-accusative | adjutant | adjutantul | adjutanți | adjutanții | |
genitive-dative | adjutant | adjutantului | adjutanți | adjutanților | |
vocative | adjutantule | adjutanților |
adjutant c
nominative | genitive | ||
---|---|---|---|
singular | indefinite | adjutant | adjutants |
definite | adjutanten | adjutantens | |
plural | indefinite | adjutanter | adjutanters |
definite | adjutanterna | adjutanternas |