From Latin adiūtō, frequentative of adiuvō (“assist”). First attested in 17th century. Or from Latin adiuvāns, present participle of adiuvō, from iuvō (“help”).
adjutant (plural adjutants)
|
|
adjutant (not comparable)
adjutant m (plural adjutants, feminine adjutante)
adjutant m pers
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | adjutant | adjutanci/adjutanty (deprecative) |
genitive | adjutanta | adjutantów |
dative | adjutantowi | adjutantom |
accusative | adjutanta | adjutantów |
instrumental | adjutantem | adjutantami |
locative | adjutancie | adjutantach |
vocative | adjutancie | adjutanci |
Borrowed from French adjudant.
adjutant m (plural adjutanți)
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite articulation | definite articulation | indefinite articulation | definite articulation | |
nominative/accusative | (un) adjutant | adjutantul | (niște) adjutanți | adjutanții |
genitive/dative | (unui) adjutant | adjutantului | (unor) adjutanți | adjutanților |
vocative | adjutantule | adjutanților |
adjutant c
Declension of adjutant | ||||
---|---|---|---|---|
Singular | Plural | |||
Indefinite | Definite | Indefinite | Definite | |
Nominative | adjutant | adjutanten | adjutanter | adjutanterna |
Genitive | adjutants | adjutantens | adjutanters | adjutanternas |