Audio (Southern England): | (file) |
From Latin adiūtor (“helper, assistant”), from adiuvō (“help, assist”).
adjutor (plural adjutors)
Borrowed from Middle French adiutoire, adjutoire, from Latin adiūtōrium (“humerus”). Ultimately a doublet of etymology 1.
adjutor (plural adjutors)
adjūtor m (genitive adjūtōris); third declension
Third-declension noun.
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | adjūtor | adjūtōrēs |
genitive | adjūtōris | adjūtōrum |
dative | adjūtōrī | adjūtōribus |
accusative | adjūtōrem | adjūtōrēs |
ablative | adjūtōre | adjūtōribus |
vocative | adjūtor | adjūtōrēs |
adjutor m pers
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | adjutor | adjutorowie |
genitive | adjutora | adjutorów |
dative | adjutorowi | adjutorom |
accusative | adjutora | adjutorów |
instrumental | adjutorem | adjutorami |
locative | adjutorze | adjutorach |
vocative | adjutorze | adjutorowie |