admirator (plural admirators)
admīrātor m (genitive admīrātōris); third declension
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | admīrātor | admīrātōrēs |
Genitive | admīrātōris | admīrātōrum |
Dative | admīrātōrī | admīrātōribus |
Accusative | admīrātōrem | admīrātōrēs |
Ablative | admīrātōre | admīrātōribus |
Vocative | admīrātor | admīrātōrēs |
admīrātor
Learned borrowing from Latin admīrātor. First attested in 1638.
admirator m pers (female equivalent admiratorka)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | admirator | admiratorzy/admiratory (deprecative) |
genitive | admiratora | admiratorów |
dative | admiratorowi | admiratorom |
accusative | admiratora | admiratorów |
instrumental | admiratorem | admiratorami |
locative | admiratorze | admiratorach |
vocative | admiratorze | admiratorzy |
Borrowed from French admirateur. Equivalent to admira + -tor.
admirator m (plural admiratori)
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite articulation | definite articulation | indefinite articulation | definite articulation | |
nominative/accusative | (un) admirator | admiratorul | (niște) admiratori | admiratorii |
genitive/dative | (unui) admirator | admiratorului | (unor) admiratori | admiratorilor |
vocative | admiratorule | admiratorilor |