Present participle of adnītor
adnītēns (genitive adnītentis); third-declension one-termination participle
Third-declension participle.
singular | plural | ||||
---|---|---|---|---|---|
masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
nominative | adnītēns | adnītentēs | adnītentia | ||
genitive | adnītentis | adnītentium | |||
dative | adnītentī | adnītentibus | |||
accusative | adnītentem | adnītēns | adnītentēs adnītentīs |
adnītentia | |
ablative | adnītente adnītentī1 |
adnītentibus | |||
vocative | adnītēns | adnītentēs | adnītentia |
1When used purely as an adjective.