Present participle of adtondeō.
adtondēns (genitive adtondentis); third-declension one-termination participle
Third-declension participle.
singular | plural | ||||
---|---|---|---|---|---|
masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
nominative | adtondēns | adtondentēs | adtondentia | ||
genitive | adtondentis | adtondentium | |||
dative | adtondentī | adtondentibus | |||
accusative | adtondentem | adtondēns | adtondentēs adtondentīs |
adtondentia | |
ablative | adtondente adtondentī1 |
adtondentibus | |||
vocative | adtondēns | adtondentēs | adtondentia |
1When used purely as an adjective.