Present active participle of adumbrō.
adumbrāns (genitive adumbrantis); third-declension one-termination participle
Third-declension participle.
singular | plural | ||||
---|---|---|---|---|---|
masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
nominative | adumbrāns | adumbrantēs | adumbrantia | ||
genitive | adumbrantis | adumbrantium | |||
dative | adumbrantī | adumbrantibus | |||
accusative | adumbrantem | adumbrāns | adumbrantēs adumbrantīs |
adumbrantia | |
ablative | adumbrante adumbrantī1 |
adumbrantibus | |||
vocative | adumbrāns | adumbrantēs | adumbrantia |
1When used purely as an adjective.