From Middle Dutch afdragen. Equivalent to af + dragen.
afdragen
Conjugation of afdragen (strong class 6, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | afdragen | |||
past singular | droeg af | |||
past participle | afgedragen | |||
infinitive | afdragen | |||
gerund | afdragen n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | draag af | droeg af | afdraag | afdroeg |
2nd person sing. (jij) | draagt af, draag af2 | droeg af | afdraagt | afdroeg |
2nd person sing. (u) | draagt af | droeg af | afdraagt | afdroeg |
2nd person sing. (gij) | draagt af | droegt af | afdraagt | afdroegt |
3rd person singular | draagt af | droeg af | afdraagt | afdroeg |
plural | dragen af | droegen af | afdragen | afdroegen |
subjunctive sing.1 | drage af | droege af | afdrage | afdroege |
subjunctive plur.1 | dragen af | droegen af | afdragen | afdroegen |
imperative sing. | draag af | |||
imperative plur.1 | draagt af | |||
participles | afdragend | afgedragen | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |