From Middle Dutch afdrucken (“to extort”). Equivalent to af + drukken.
afdrukken
Conjugation of afdrukken (weak, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | afdrukken | |||
past singular | drukte af | |||
past participle | afgedrukt | |||
infinitive | afdrukken | |||
gerund | afdrukken n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | druk af | drukte af | afdruk | afdrukte |
2nd person sing. (jij) | drukt af, druk af2 | drukte af | afdrukt | afdrukte |
2nd person sing. (u) | drukt af | drukte af | afdrukt | afdrukte |
2nd person sing. (gij) | drukt af | drukte af | afdrukt | afdrukte |
3rd person singular | drukt af | drukte af | afdrukt | afdrukte |
plural | drukken af | drukten af | afdrukken | afdrukten |
subjunctive sing.1 | drukke af | drukte af | afdrukke | afdrukte |
subjunctive plur.1 | drukken af | drukten af | afdrukken | afdrukten |
imperative sing. | druk af | |||
imperative plur.1 | drukt af | |||
participles | afdrukkend | afgedrukt | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |