Compound of af + graven. Compare German abgraben.
afgraven
Conjugation of afgraven (strong class 6, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | afgraven | |||
past singular | groef af | |||
past participle | afgegraven | |||
infinitive | afgraven | |||
gerund | afgraven n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | graaf af | groef af | afgraaf | afgroef |
2nd person sing. (jij) | graaft af, graaf af2 | groef af | afgraaft | afgroef |
2nd person sing. (u) | graaft af | groef af | afgraaft | afgroef |
2nd person sing. (gij) | graaft af | groeft af | afgraaft | afgroeft |
3rd person singular | graaft af | groef af | afgraaft | afgroef |
plural | graven af | groeven af | afgraven | afgroeven |
subjunctive sing.1 | grave af | groeve af | afgrave | afgroeve |
subjunctive plur.1 | graven af | groeven af | afgraven | afgroeven |
imperative sing. | graaf af | |||
imperative plur.1 | graaft af | |||
participles | afgravend | afgegraven | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |