Compound of af + kansel + -en.
afkanselen
Conjugation of afkanselen (weak, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | afkanselen | |||
past singular | kanselde af | |||
past participle | afgekanseld | |||
infinitive | afkanselen | |||
gerund | afkanselen n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | kansel af | kanselde af | afkansel | afkanselde |
2nd person sing. (jij) | kanselt af | kanselde af | afkanselt | afkanselde |
2nd person sing. (u) | kanselt af | kanselde af | afkanselt | afkanselde |
2nd person sing. (gij) | kanselt af | kanselde af | afkanselt | afkanselde |
3rd person singular | kanselt af | kanselde af | afkanselt | afkanselde |
plural | kanselen af | kanselden af | afkanselen | afkanselden |
subjunctive sing.1 | kansele af | kanselde af | afkansele | afkanselde |
subjunctive plur.1 | kanselen af | kanselden af | afkanselen | afkanselden |
imperative sing. | kansel af | |||
imperative plur.1 | kanselt af | |||
participles | afkanselend | afgekanseld | ||
1) Archaic. |