From af (“off”) + keren (“to turn”).
Audio: | (file) |
afkeren
Conjugation of afkeren (weak, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | afkeren | |||
past singular | keerde af | |||
past participle | afgekeerd | |||
infinitive | afkeren | |||
gerund | afkeren n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | keer af | keerde af | afkeer | afkeerde |
2nd person sing. (jij) | keert af, keer af2 | keerde af | afkeert | afkeerde |
2nd person sing. (u) | keert af | keerde af | afkeert | afkeerde |
2nd person sing. (gij) | keert af | keerde af | afkeert | afkeerde |
3rd person singular | keert af | keerde af | afkeert | afkeerde |
plural | keren af | keerden af | afkeren | afkeerden |
subjunctive sing.1 | kere af | keerde af | afkere | afkeerde |
subjunctive plur.1 | keren af | keerden af | afkeren | afkeerden |
imperative sing. | keer af | |||
imperative plur.1 | keert af | |||
participles | afkerend | afgekeerd | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |