afkomen
Conjugation of afkomen (strong class 4, irregular, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | afkomen | |||
past singular | kwam af | |||
past participle | afgekomen | |||
infinitive | afkomen | |||
gerund | afkomen n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | kom af | kwam af | afkom | afkwam |
2nd person sing. (jij) | komt af, kom af2 | kwam af | afkomt | afkwam |
2nd person sing. (u) | komt af | kwam af | afkomt | afkwam |
2nd person sing. (gij) | komt af | kwaamt af | afkomt | afkwaamt |
3rd person singular | komt af | kwam af | afkomt | afkwam |
plural | komen af | kwamen af | afkomen | afkwamen |
subjunctive sing.1 | kome af | kwame af | afkome | afkwame |
subjunctive plur.1 | komen af | kwamen af | afkomen | afkwamen |
imperative sing. | kom af | |||
imperative plur.1 | komt af | |||
participles | afkomend | afgekomen | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |