afkrijgen
Conjugation of afkrijgen (strong class 1, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | afkrijgen | |||
past singular | kreeg af | |||
past participle | afgekregen | |||
infinitive | afkrijgen | |||
gerund | afkrijgen n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | krijg af | kreeg af | afkrijg | afkreeg |
2nd person sing. (jij) | krijgt af, krijg af2 | kreeg af | afkrijgt | afkreeg |
2nd person sing. (u) | krijgt af | kreeg af | afkrijgt | afkreeg |
2nd person sing. (gij) | krijgt af | kreegt af | afkrijgt | afkreegt |
3rd person singular | krijgt af | kreeg af | afkrijgt | afkreeg |
plural | krijgen af | kregen af | afkrijgen | afkregen |
subjunctive sing.1 | krijge af | krege af | afkrijge | afkrege |
subjunctive plur.1 | krijgen af | kregen af | afkrijgen | afkregen |
imperative sing. | krijg af | |||
imperative plur.1 | krijgt af | |||
participles | afkrijgend | afgekregen | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |