aflétta

Hello, you have come here looking for the meaning of the word aflétta. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word aflétta, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say aflétta in singular and plural. Everything you need to know about the word aflétta you have here. The definition of the word aflétta will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofaflétta, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Icelandic

Etymology

From af- +‎ létta.

Verb

aflétta (weak verb, third-person singular past indicative létti, supine létt)

  1. to alleviate

Conjugation

aflétta — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur) 		að aflétta
supine
(sagnbót) 		aflétt
present participle
(lýsingarháttur nútíðar) 		afléttandi
indicative
(framsöguháttur) 		subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð) 		ég aflétti við afléttum present
(nútíð) 		ég aflétti við afléttum
þú afléttir þið afléttið þú afléttir þið afléttið
hann, hún, það afléttir þeir, þær, þau aflétta hann, hún, það aflétti þeir, þær, þau aflétti
past
(þátíð) 		ég aflétti við afléttum past
(þátíð) 		ég aflétti við afléttum
þú afléttir þið afléttuð þú afléttir þið afléttuð
hann, hún, það aflétti þeir, þær, þau afléttu hann, hún, það aflétti þeir, þær, þau afléttu
imperative
(boðháttur) 		aflétt (þú) afléttið (þið)
Forms with appended personal pronoun
afléttu afléttiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
afléttast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur) 		að afléttast
supine
(sagnbót) 		aflést
present participle
(lýsingarháttur nútíðar) 		afléttandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur) 		subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð) 		ég afléttist við afléttumst present
(nútíð) 		ég afléttist við afléttumst
þú afléttist þið afléttist þú afléttist þið afléttist
hann, hún, það afléttist þeir, þær, þau afléttast hann, hún, það afléttist þeir, þær, þau afléttist
past
(þátíð) 		ég afléttist við afléttumst past
(þátíð) 		ég afléttist við afléttumst
þú afléttist þið afléttust þú afléttist þið afléttust
hann, hún, það afléttist þeir, þær, þau afléttust hann, hún, það afléttist þeir, þær, þau afléttust
imperative
(boðháttur) 		aflést (þú) afléttist (þið)
Forms with appended personal pronoun
afléstu afléttisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
afléttur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		afléttur aflétt aflétt afléttir afléttar aflétt
accusative
(þolfall) 		afléttan aflétta aflétt aflétta afléttar aflétt
dative
(þágufall) 		afléttum afléttri afléttu afléttum afléttum afléttum
genitive
(eignarfall) 		aflétts afléttrar aflétts afléttra afléttra afléttra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		aflétti aflétta aflétta afléttu afléttu afléttu
accusative
(þolfall) 		aflétta afléttu aflétta afléttu afléttu afléttu
dative
(þágufall) 		aflétta afléttu aflétta afléttu afléttu afléttu
genitive
(eignarfall) 		aflétta afléttu aflétta afléttu afléttu afléttu

Further reading

Wikious
Boobota
Sagapedia