afla

Hello, you have come here looking for the meaning of the word afla. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word afla, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say afla in singular and plural. Everything you need to know about the word afla you have here. The definition of the word afla will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofafla, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Icelandic

Etymology

From Old Norse afla.

Pronunciation

Verb

afla (weak verb, third-person singular past indicative aflaði, supine aflað)

  1. (transitive, with genitive) to earn, to gain
  2. (transitive, with genitive) to procure, to get, to acquire
  3. (intransitive) to fish

Usage notes

  • The middle voice verb aflast can be either personal or impersonal.

Conjugation

afla — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur) 		að afla
supine
(sagnbót) 		aflað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar) 		aflandi
indicative
(framsöguháttur) 		subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð) 		ég afla við öflum present
(nútíð) 		ég afli við öflum
þú aflar þið aflið þú aflir þið aflið
hann, hún, það aflar þeir, þær, þau afla hann, hún, það afli þeir, þær, þau afli
past
(þátíð) 		ég aflaði við öfluðum past
(þátíð) 		ég aflaði við öfluðum
þú aflaðir þið öfluðuð þú aflaðir þið öfluðuð
hann, hún, það aflaði þeir, þær, þau öfluðu hann, hún, það aflaði þeir, þær, þau öfluðu
imperative
(boðháttur) 		afla (þú) aflið (þið)
Forms with appended personal pronoun
aflaðu afliði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
aflast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur) 		að aflast
supine
(sagnbót) 		aflast
present participle
(lýsingarháttur nútíðar) 		aflandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur) 		subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð) 		ég aflast við öflumst present
(nútíð) 		ég aflist við öflumst
þú aflast þið aflist þú aflist þið aflist
hann, hún, það aflast þeir, þær, þau aflast hann, hún, það aflist þeir, þær, þau aflist
past
(þátíð) 		ég aflaðist við öfluðumst past
(þátíð) 		ég aflaðist við öfluðumst
þú aflaðist þið öfluðust þú aflaðist þið öfluðust
hann, hún, það aflaðist þeir, þær, þau öfluðust hann, hún, það aflaðist þeir, þær, þau öfluðust
imperative
(boðháttur) 		aflast (þú) aflist (þið)
Forms with appended personal pronoun
aflastu aflisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
aflaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		aflaður öfluð aflað aflaðir aflaðar öfluð
accusative
(þolfall) 		aflaðan aflaða aflað aflaða aflaðar öfluð
dative
(þágufall) 		öfluðum aflaðri öfluðu öfluðum öfluðum öfluðum
genitive
(eignarfall) 		aflaðs aflaðrar aflaðs aflaðra aflaðra aflaðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		aflaði aflaða aflaða öfluðu öfluðu öfluðu
accusative
(þolfall) 		aflaða öfluðu aflaða öfluðu öfluðu öfluðu
dative
(þágufall) 		aflaða öfluðu aflaða öfluðu öfluðu öfluðu
genitive
(eignarfall) 		aflaða öfluðu aflaða öfluðu öfluðu öfluðu

Anagrams

Old Norse

Noun

afla

  1. accusative/genitive plural of afl

Romanian

Etymology

Inherited from Latin afflāre (“blow, breathe”), present active infinitive of afflō, from ad- + flō (“blow, breathe”). Cognate with Portuguese achar and Spanish hallar.

Pronunciation

  • IPA(key): /aˈfla/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -a
  • Hyphenation: a‧fla
  • Audio(file)

Verb

a afla (third-person singular present află, past participle aflat) 1st conj.

  1. to find out, get wind of
  2. to recognize
  3. (reflexive) to be placed or situated

Conjugation

    conjugation of afla (first conjugation, no infix)
infinitive a afla
gerund aflând
past participle aflat
number singular plural
person 1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
indicative eu tu el/ea noi voi ei/ele
present aflu afli află aflăm aflați află
imperfect aflam aflai afla aflam aflați aflau
simple perfect aflai aflași află aflarăm aflarăți aflară
pluperfect aflasem aflaseși aflase aflaserăm aflaserăți aflaseră
subjunctive eu tu el/ea noi voi ei/ele
present să aflu să afli să afle să aflăm să aflați să afle
imperative — tu — — voi —
affirmative află aflați
negative nu afla nu aflați

Derived terms

Wikious
Boobota
Sagapedia