afleren
Conjugation of afleren (weak, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | afleren | |||
past singular | leerde af | |||
past participle | afgeleerd | |||
infinitive | afleren | |||
gerund | afleren n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | leer af | leerde af | afleer | afleerde |
2nd person sing. (jij) | leert af, leer af2 | leerde af | afleert | afleerde |
2nd person sing. (u) | leert af | leerde af | afleert | afleerde |
2nd person sing. (gij) | leert af | leerde af | afleert | afleerde |
3rd person singular | leert af | leerde af | afleert | afleerde |
plural | leren af | leerden af | afleren | afleerden |
subjunctive sing.1 | lere af | leerde af | aflere | afleerde |
subjunctive plur.1 | leren af | leerden af | afleren | afleerden |
imperative sing. | leer af | |||
imperative plur.1 | leert af | |||
participles | aflerend | afgeleerd | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |