From Middle Dutch afsterven. Equivalent to af + sterven.
afsterven
Conjugation of afsterven (strong class 3+7, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | afsterven | |||
past singular | stierf af | |||
past participle | afgestorven | |||
infinitive | afsterven | |||
gerund | afsterven n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | sterf af | stierf af | afsterf | afstierf |
2nd person sing. (jij) | sterft af, sterf af2 | stierf af | afsterft | afstierf |
2nd person sing. (u) | sterft af | stierf af | afsterft | afstierf |
2nd person sing. (gij) | sterft af | stierft af | afsterft | afstierft |
3rd person singular | sterft af | stierf af | afsterft | afstierf |
plural | sterven af | stierven af | afsterven | afstierven |
subjunctive sing.1 | sterve af | stierve af | afsterve | afstierve |
subjunctive plur.1 | sterven af | stierven af | afsterven | afstierven |
imperative sing. | sterf af | |||
imperative plur.1 | sterft af | |||
participles | afstervend | afgestorven | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |