afstijgen
Conjugation of afstijgen (strong class 1, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | afstijgen | |||
past singular | steeg af | |||
past participle | afgestegen | |||
infinitive | afstijgen | |||
gerund | afstijgen n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | stijg af | steeg af | afstijg | afsteeg |
2nd person sing. (jij) | stijgt af, stijg af2 | steeg af | afstijgt | afsteeg |
2nd person sing. (u) | stijgt af | steeg af | afstijgt | afsteeg |
2nd person sing. (gij) | stijgt af | steegt af | afstijgt | afsteegt |
3rd person singular | stijgt af | steeg af | afstijgt | afsteeg |
plural | stijgen af | stegen af | afstijgen | afstegen |
subjunctive sing.1 | stijge af | stege af | afstijge | afstege |
subjunctive plur.1 | stijgen af | stegen af | afstijgen | afstegen |
imperative sing. | stijg af | |||
imperative plur.1 | stijgt af | |||
participles | afstijgend | afgestegen | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |