From Middle Dutch aftrecken. The sense “to subtract” was coined by Simon Stevin as a calque of Latin dētrahō. Equivalent to af + trekken.
aftrekken
Inflection of aftrekken (strong class 3b, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | aftrekken | |||
past singular | trok af | |||
past participle | afgetrokken | |||
infinitive | aftrekken | |||
gerund | aftrekken n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | trek af | trok af | aftrek | aftrok |
2nd person sing. (jij) | trekt af | trok af | aftrekt | aftrok |
2nd person sing. (u) | trekt af | trok af | aftrekt | aftrok |
2nd person sing. (gij) | trekt af | trokt af | aftrekt | aftrokt |
3rd person singular | trekt af | trok af | aftrekt | aftrok |
plural | trekken af | trokken af | aftrekken | aftrokken |
subjunctive sing.1 | trekke af | trokke af | aftrekke | aftrokke |
subjunctive plur.1 | trekken af | trokken af | aftrekken | aftrokken |
imperative sing. | trek af | |||
imperative plur.1 | trekt af | |||
participles | aftrekkend | afgetrokken | ||
1) Archaic. |