afzonderen
Conjugation of afzonderen (weak, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | afzonderen | |||
past singular | zonderde af | |||
past participle | afgezonderd | |||
infinitive | afzonderen | |||
gerund | afzonderen n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | zonder af | zonderde af | afzonder | afzonderde |
2nd person sing. (jij) | zondert af, zonder af2 | zonderde af | afzondert | afzonderde |
2nd person sing. (u) | zondert af | zonderde af | afzondert | afzonderde |
2nd person sing. (gij) | zondert af | zonderde af | afzondert | afzonderde |
3rd person singular | zondert af | zonderde af | afzondert | afzonderde |
plural | zonderen af | zonderden af | afzonderen | afzonderden |
subjunctive sing.1 | zondere af | zonderde af | afzondere | afzonderde |
subjunctive plur.1 | zonderen af | zonderden af | afzonderen | afzonderden |
imperative sing. | zonder af | |||
imperative plur.1 | zondert af | |||
participles | afzonderend | afgezonderd | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |