From a- + katolicki, or alternatively akatolik + -cki. First attested in 1745.[1][2][3]
akatolicki (not comparable, no derived adverb)
singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
masculine animate | masculine inanimate | feminine | neuter | virile (= masculine personal) | non-virile | |
nominative | akatolicki | akatolicka | akatolickie | akatoliccy | akatolickie | |
genitive | akatolickiego | akatolickiej | akatolickiego | akatolickich | ||
dative | akatolickiemu | akatolickiej | akatolickiemu | akatolickim | ||
accusative | akatolickiego | akatolicki | akatolicką | akatolickie | akatolickich | akatolickie |
instrumental | akatolickim | akatolicką | akatolickim | akatolickimi | ||
locative | akatolickim | akatolickiej | akatolickim | akatolickich |