New Latin; from albus (“white”) + maculatus (“spotted”).
albomaculātus (feminine albomaculāta, neuter albomaculātum); first/second-declension adjective
First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | albomaculātus | albomaculāta | albomaculātum | albomaculātī | albomaculātae | albomaculāta | |
genitive | albomaculātī | albomaculātae | albomaculātī | albomaculātōrum | albomaculātārum | albomaculātōrum | |
dative | albomaculātō | albomaculātae | albomaculātō | albomaculātīs | |||
accusative | albomaculātum | albomaculātam | albomaculātum | albomaculātōs | albomaculātās | albomaculāta | |
ablative | albomaculātō | albomaculātā | albomaculātō | albomaculātīs | |||
vocative | albomaculāte | albomaculāta | albomaculātum | albomaculātī | albomaculātae | albomaculāta |