From alogamia + -iczny. First attested in 1932.[1]
alogamiczny (not comparable, no derived adverb)
singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
masculine animate | masculine inanimate | feminine | neuter | virile (= masculine personal) | non-virile | |
nominative | alogamiczny | alogamiczna | alogamiczne | alogamiczni | alogamiczne | |
genitive | alogamicznego | alogamicznej | alogamicznego | alogamicznych | ||
dative | alogamicznemu | alogamicznej | alogamicznemu | alogamicznym | ||
accusative | alogamicznego | alogamiczny | alogamiczną | alogamiczne | alogamicznych | alogamiczne |
instrumental | alogamicznym | alogamiczną | alogamicznym | alogamicznymi | ||
locative | alogamicznym | alogamicznej | alogamicznym | alogamicznych |