From ambiofonia + -iczny. First attested in 1960.[1]
ambiofoniczny (not comparable, no derived adverb)
singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
masculine animate | masculine inanimate | feminine | neuter | virile (= masculine personal) | non-virile | |
nominative | ambiofoniczny | ambiofoniczna | ambiofoniczne | ambiofoniczni | ambiofoniczne | |
genitive | ambiofonicznego | ambiofonicznej | ambiofonicznego | ambiofonicznych | ||
dative | ambiofonicznemu | ambiofonicznej | ambiofonicznemu | ambiofonicznym | ||
accusative | ambiofonicznego | ambiofoniczny | ambiofoniczną | ambiofoniczne | ambiofonicznych | ambiofoniczne |
instrumental | ambiofonicznym | ambiofoniczną | ambiofonicznym | ambiofonicznymi | ||
locative | ambiofonicznym | ambiofonicznej | ambiofonicznym | ambiofonicznych |