amico

Hello, you have come here looking for the meaning of the word amico. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word amico, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say amico in singular and plural. Everything you need to know about the word amico you have here. The definition of the word amico will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofamico, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.
See also: Amico and amicò

Interlingua

Pronunciation

Noun

amico (plural amicos)

  1. friend

Italian

Pronunciation

  • IPA(key): /aˈmi.ko/
  • (file)
  • (file)
  • Rhymes: -iko
  • Hyphenation: a‧mì‧co

Etymology 1

From Latin amīcus. Compare Catalan amic, French ami, Portuguese amigo, Romanian amic, Sardinian amícu, Spanish amigo.

Noun

amico m (plural amici, feminine amica, diminutive (especially in reference to a child) amichétto; (uncommon) amicùccio or amichìno, augmentative (jocular) amicóne)

  1. friend, companion, partner
  2. boyfriend
Derived terms
  • amichetto (playmate, literally small friend)
  • amico dell'uomo (man's best friend, dog, literally man's friend)
Related terms
Descendants
  • Romanian: amic

Adjective

amico (feminine amica, masculine plural amici, feminine plural amiche, superlative amicissimo)

  1. friendly, amicable
Derived terms

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb

amico

  1. first-person singular present indicative of amicarsi

Further reading

  • amico in Collins Italian-English Dictionary
  • amico in Luciano Canepari, Dizionario di Pronuncia Italiana (DiPI)
  • amico in Aldo Gabrielli, Grandi Dizionario Italiano (Hoepli)
  • amico in garzantilinguistica.it – Garzanti Linguistica, De Agostini Scuola Spa
  • amico in Dizionario Italiano Olivetti, Olivetti Media Communication
  • amico in sapere.it – De Agostini Editore
  • amico in Treccani.it – Vocabolario Treccani on line, Istituto dell'Enciclopedia Italiana

Latin

Pronunciation

Etymology 1

From amīcus (friendly; friend) +‎ .

Verb

amīcō (present infinitive amīcāre, perfect active amīcāvī, supine amīcātum); first conjugation

  1. (transitive) to make friendly to oneself
Conjugation
   Conjugation of amīcō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present amīcō amīcās amīcat amīcāmus amīcātis amīcant
imperfect amīcābam amīcābās amīcābat amīcābāmus amīcābātis amīcābant
future amīcābō amīcābis amīcābit amīcābimus amīcābitis amīcābunt
perfect amīcāvī amīcāvistī amīcāvit amīcāvimus amīcāvistis amīcāvērunt,
amīcāvēre
pluperfect amīcāveram amīcāverās amīcāverat amīcāverāmus amīcāverātis amīcāverant
future perfect amīcāverō amīcāveris amīcāverit amīcāverimus amīcāveritis amīcāverint
passive present amīcor amīcāris,
amīcāre
amīcātur amīcāmur amīcāminī amīcantur
imperfect amīcābar amīcābāris,
amīcābāre
amīcābātur amīcābāmur amīcābāminī amīcābantur
future amīcābor amīcāberis,
amīcābere
amīcābitur amīcābimur amīcābiminī amīcābuntur
perfect amīcātus + present active indicative of sum
pluperfect amīcātus + imperfect active indicative of sum
future perfect amīcātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present amīcem amīcēs amīcet amīcēmus amīcētis amīcent
imperfect amīcārem amīcārēs amīcāret amīcārēmus amīcārētis amīcārent
perfect amīcāverim amīcāverīs amīcāverit amīcāverīmus amīcāverītis amīcāverint
pluperfect amīcāvissem amīcāvissēs amīcāvisset amīcāvissēmus amīcāvissētis amīcāvissent
passive present amīcer amīcēris,
amīcēre
amīcētur amīcēmur amīcēminī amīcentur
imperfect amīcārer amīcārēris,
amīcārēre
amīcārētur amīcārēmur amīcārēminī amīcārentur
perfect amīcātus + present active subjunctive of sum
pluperfect amīcātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present amīcā amīcāte
future amīcātō amīcātō amīcātōte amīcantō
passive present amīcāre amīcāminī
future amīcātor amīcātor amīcantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives amīcāre amīcāvisse amīcātūrum esse amīcārī amīcātum esse amīcātum īrī
participles amīcāns amīcātūrus amīcātus amīcandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
amīcandī amīcandō amīcandum amīcandō amīcātum amīcātū
Related terms

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

amīcō

  1. dative/ablative singular of amīcus

References

  • amico”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • amico in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
    • (ambiguous) to be friendly with any one: uti aliquo amico