From Ancient Greek ἀνάδρομος (anádromos) + -iczny.[1][2] First attested in 1928.[3]
anadromiczny (not comparable, no derived adverb)
singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
masculine animate | masculine inanimate | feminine | neuter | virile (= masculine personal) | non-virile | |
nominative | anadromiczny | anadromiczna | anadromiczne | anadromiczni | anadromiczne | |
genitive | anadromicznego | anadromicznej | anadromicznego | anadromicznych | ||
dative | anadromicznemu | anadromicznej | anadromicznemu | anadromicznym | ||
accusative | anadromicznego | anadromiczny | anadromiczną | anadromiczne | anadromicznych | anadromiczne |
instrumental | anadromicznym | anadromiczną | anadromicznym | anadromicznymi | ||
locative | anadromicznym | anadromicznej | anadromicznym | anadromicznych |