From androkefalizm + -iczny. First attested in 1934.[1]
androkefaliczny (not comparable, no derived adverb)
singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
masculine animate | masculine inanimate | feminine | neuter | virile (= masculine personal) | non-virile | |
nominative | androkefaliczny | androkefaliczna | androkefaliczne | androkefaliczni | androkefaliczne | |
genitive | androkefalicznego | androkefalicznej | androkefalicznego | androkefalicznych | ||
dative | androkefalicznemu | androkefalicznej | androkefalicznemu | androkefalicznym | ||
accusative | androkefalicznego | androkefaliczny | androkefaliczną | androkefaliczne | androkefalicznych | androkefaliczne |
instrumental | androkefalicznym | androkefaliczną | androkefalicznym | androkefalicznymi | ||
locative | androkefalicznym | androkefalicznej | androkefalicznym | androkefalicznych |