From anemogamia + -iczny. First attested in 1924.
anemogamiczny (not comparable, no derived adverb)
singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
masculine animate | masculine inanimate | feminine | neuter | virile (= masculine personal) | non-virile | |
nominative | anemogamiczny | anemogamiczna | anemogamiczne | anemogamiczni | anemogamiczne | |
genitive | anemogamicznego | anemogamicznej | anemogamicznego | anemogamicznych | ||
dative | anemogamicznemu | anemogamicznej | anemogamicznemu | anemogamicznym | ||
accusative | anemogamicznego | anemogamiczny | anemogamiczną | anemogamiczne | anemogamicznych | anemogamiczne |
instrumental | anemogamicznym | anemogamiczną | anemogamicznym | anemogamicznymi | ||
locative | anemogamicznym | anemogamicznej | anemogamicznym | anemogamicznych |