anheli

• IPA^(key): (Central, Balearic)
• IPA^(key): (Valencia)

anheli

1. inflection of anhelar:
   1. first/third-person singular present subjunctive
   2. third-person singular imperative

From Latin anhēlō. Compare French anhéler, Italian anelare.

• IPA^(key):

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -eli
• Hyphenation: an‧he‧li

anheli (present anhelas, past anhelis, future anhelos, conditional anhelus, volitive anhelu)

1. (intransitive) to be out of breath; to pant, puff, hyperventilate, gasp for breath
   • Louis Beaucaire, Kruko kaj Baniko en Bervalo,

     Nun, anhelante pro la ĵusa barakto, ili kuŝas sur ŝia lito kaj ripozas momenton.

     Now, out of breath from their romp, they lie on her bed and rest for a moment.

2. to say while panting / breathlessly
   • Sten Johansson, “Calle Zacamil” in Kiam la vento turniĝos,

     “Kia bonŝanco”, mi anhelis, kiam denove eblis spiri.

     “What luck,” I panted, when I could breathe again.

Conjugation of anheli

		present		past		future
		singular	plural	singular	plural	singular	plural
tense		anhelas		anhelis		anhelos
active participle		anhelanta	anhelantaj	anhelinta	anhelintaj	anhelonta	anhelontaj
	acc.	anhelantan	anhelantajn	anhelintan	anhelintajn	anhelontan	anhelontajn
passive participle		anhelata	anhelataj	anhelita	anhelitaj	anhelota	anhelotaj
	acc.	anhelatan	anhelatajn	anhelitan	anhelitajn	anhelotan	anhelotajn
nominal active participle		anhelanto	anhelantoj	anhelinto	anhelintoj	anhelonto	anhelontoj
	acc.	anhelanton	anhelantojn	anhelinton	anhelintojn	anhelonton	anhelontojn
nominal passive participle		anhelato	anhelatoj	anhelito	anhelitoj	anheloto	anhelotoj
	acc.	anhelaton	anhelatojn	anheliton	anhelitojn	anheloton	anhelotojn
adverbial active participle		anhelante		anhelinte		anhelonte
adverbial passive participle		anhelate		anhelite		anhelote

infinitive		anheli						imperative		anhelu						conditional		anhelus