From apofonia + -iczny. First attested in 1905.[1]
apofoniczny (not comparable, no derived adverb)
singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
masculine animate | masculine inanimate | feminine | neuter | virile (= masculine personal) | non-virile | |
nominative | apofoniczny | apofoniczna | apofoniczne | apofoniczni | apofoniczne | |
genitive | apofonicznego | apofonicznej | apofonicznego | apofonicznych | ||
dative | apofonicznemu | apofonicznej | apofonicznemu | apofonicznym | ||
accusative | apofonicznego | apofoniczny | apofoniczną | apofoniczne | apofonicznych | apofoniczne |
instrumental | apofonicznym | apofoniczną | apofonicznym | apofonicznymi | ||
locative | apofonicznym | apofonicznej | apofonicznym | apofonicznych |