From Latin approbatur (“someone or something is approved”).
approbatur
Inflection of approbatur (Kotus type 6/paperi, no gradation) | ||||
---|---|---|---|---|
nominative | approbatur | approbaturit | ||
genitive | approbaturin | approbaturien approbatureiden approbatureitten | ||
partitive | approbaturia | approbatureita approbatureja | ||
illative | approbaturiin | approbatureihin | ||
singular | plural | |||
nominative | approbatur | approbaturit | ||
accusative | nom. | approbatur | approbaturit | |
gen. | approbaturin | |||
genitive | approbaturin | approbaturien approbatureiden approbatureitten | ||
partitive | approbaturia | approbatureita approbatureja | ||
inessive | approbaturissa | approbatureissa | ||
elative | approbaturista | approbatureista | ||
illative | approbaturiin | approbatureihin | ||
adessive | approbaturilla | approbatureilla | ||
ablative | approbaturilta | approbatureilta | ||
allative | approbaturille | approbatureille | ||
essive | approbaturina | approbatureina | ||
translative | approbaturiksi | approbatureiksi | ||
abessive | approbaturitta | approbatureitta | ||
instructive | — | approbaturein | ||
comitative | See the possessive forms below. |
approbātur