apuraha
apu (“aid, help”) + raha (“money”). Coined by Finnish linguist and author Reinhold von Becker in 1822.
apuraha
Inflection of apuraha (Kotus type 9/kala, no gradation) | |||
---|---|---|---|
nominative | apuraha | apurahat | |
genitive | apurahan | apurahojen | |
partitive | apurahaa | apurahoja | |
illative | apurahaan | apurahoihin | |
singular | plural | ||
nominative | apuraha | apurahat | |
accusative | nom. | apuraha | apurahat |
gen. | apurahan | ||
genitive | apurahan | apurahojen apurahain rare | |
partitive | apurahaa | apurahoja | |
inessive | apurahassa | apurahoissa | |
elative | apurahasta | apurahoista | |
illative | apurahaan | apurahoihin | |
adessive | apurahalla | apurahoilla | |
ablative | apurahalta | apurahoilta | |
allative | apurahalle | apurahoille | |
essive | apurahana | apurahoina | |
translative | apurahaksi | apurahoiksi | |
abessive | apurahatta | apurahoitta | |
instructive | — | apurahoin | |
comitative | See the possessive forms below. |