(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)
arga (third person singular past indicative argaði, third person plural past indicative argaðu, supine argað)
Conjugation of arga (group v-30) | ||
---|---|---|
infinitive | arga | |
supine | argað | |
participle (a6)1 | argandi | argaður |
present | past | |
first singular | argi | argaði |
second singular | argar | argaði |
third singular | argar | argaði |
plural | arga | argaðu |
imperative | ||
singular | arga! | |
plural | argið! | |
1Only the past participle being declined. |
arga (weak verb, third-person singular past indicative argaði, supine argað)
infinitive (nafnháttur) |
að arga | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
argað | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
argandi | ||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) |
ég arga | við örgum | present (nútíð) |
ég argi | við örgum |
þú argar | þið argið | þú argir | þið argið | ||
hann, hún, það argar | þeir, þær, þau arga | hann, hún, það argi | þeir, þær, þau argi | ||
past (þátíð) |
ég argaði | við örguðum | past (þátíð) |
ég argaði | við örguðum |
þú argaðir | þið örguðuð | þú argaðir | þið örguðuð | ||
hann, hún, það argaði | þeir, þær, þau örguðu | hann, hún, það argaði | þeir, þær, þau örguðu | ||
imperative (boðháttur) |
arga (þú) | argið (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
argaðu | argiði * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
infinitive (nafnháttur) |
að argast | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
argast | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
argandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) |
ég argast | við örgumst | present (nútíð) |
ég argist | við örgumst |
þú argast | þið argist | þú argist | þið argist | ||
hann, hún, það argast | þeir, þær, þau argast | hann, hún, það argist | þeir, þær, þau argist | ||
past (þátíð) |
ég argaðist | við örguðumst | past (þátíð) |
ég argaðist | við örguðumst |
þú argaðist | þið örguðust | þú argaðist | þið örguðust | ||
hann, hún, það argaðist | þeir, þær, þau örguðust | hann, hún, það argaðist | þeir, þær, þau örguðust | ||
imperative (boðháttur) |
argast (þú) | argist (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
argastu | argisti * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) |
argaður | örguð | argað | argaðir | argaðar | örguð | |
accusative (þolfall) |
argaðan | argaða | argað | argaða | argaðar | örguð | |
dative (þágufall) |
örguðum | argaðri | örguðu | örguðum | örguðum | örguðum | |
genitive (eignarfall) |
argaðs | argaðrar | argaðs | argaðra | argaðra | argaðra | |
weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) |
argaði | argaða | argaða | örguðu | örguðu | örguðu | |
accusative (þolfall) |
argaða | örguðu | argaða | örguðu | örguðu | örguðu | |
dative (þágufall) |
argaða | örguðu | argaða | örguðu | örguðu | örguðu | |
genitive (eignarfall) |
argaða | örguðu | argaða | örguðu | örguðu | örguðu |
arga
radical | eclipsis | with h-prothesis | with t-prothesis |
---|---|---|---|
arga | n-arga | harga | not applicable |
Note: Certain mutated forms of some words can never occur in standard Modern Irish.
All possible mutated forms are displayed for convenience.
arga
ārga
arga f (genitive argae); first declension
First-declension noun.
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | arga | argae |
genitive | argae | argārum |
dative | argae | argīs |
accusative | argam | argās |
ablative | argā | argīs |
vocative | arga | argae |
arga (Jawi spelling آرْگَ)
Metathesis of earlier Old Javanese agra (“top, summit, point; prominent, first, chief, best”), probably due to influence of Pali agga (“highest; top-most”), from Sanskrit अग्र (agra, “tip, point”).
arga
arga
arga