auspicātus m (genitive auspicātūs); fourth declension
Fourth-declension noun.
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | auspicātus | auspicātūs |
genitive | auspicātūs | auspicātuum |
dative | auspicātuī | auspicātibus |
accusative | auspicātum | auspicātūs |
ablative | auspicātū | auspicātibus |
vocative | auspicātus | auspicātūs |
auspicātus (feminine auspicāta, neuter auspicātum, comparative auspicātior, adverb auspicātō); first/second-declension adjective
First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | auspicātus | auspicāta | auspicātum | auspicātī | auspicātae | auspicāta | |
genitive | auspicātī | auspicātae | auspicātī | auspicātōrum | auspicātārum | auspicātōrum | |
dative | auspicātō | auspicātae | auspicātō | auspicātīs | |||
accusative | auspicātum | auspicātam | auspicātum | auspicātōs | auspicātās | auspicāta | |
ablative | auspicātō | auspicātā | auspicātō | auspicātīs | |||
vocative | auspicāte | auspicāta | auspicātum | auspicātī | auspicātae | auspicāta |