avius
āvius (feminine āvia, neuter āvium); first/second-declension adjective
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | āvius | āvia | āvium | āviī | āviae | āvia | |
Genitive | āviī | āviae | āviī | āviōrum | āviārum | āviōrum | |
Dative | āviō | āviō | āviīs | ||||
Accusative | āvium | āviam | āvium | āviōs | āviās | āvia | |
Ablative | āviō | āviā | āviō | āviīs | |||
Vocative | āvie | āvia | āvium | āviī | āviae | āvia |
Masculinized from avia (“grandmother”). Attested in a number of Imperial inscriptions, then elsewhere beginning in 780 CE.
avius m (genitive aviī or avī); second declension (Late Latin)
Second-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | avius | aviī |
Genitive | aviī avī1 |
aviōrum |
Dative | aviō | aviīs |
Accusative | avium | aviōs |
Ablative | aviō | aviīs |
Vocative | avie | aviī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).